Marginalia

Jest w dniu dzisiejszym okrągła, dziewięćdziesiąta rocznica premiery teatralnej ostatniego dramatu Stefana Żeromskiego o tytule „Uciekła mi przepióreczka”. Zacznę od oświadczenia.     Primo : nie cierpię Żeromskiego. Nudzą mnie jego powieści niepomiernie, a „Wiatr od morza” spowodował u mnie to, czego nie dokonał nawet Joyce – postawienia sobie pytania „co ja pacze?!”     Secundo : niepłynność prozy Żeromskiego podkreślał opresyjny system edukacji narodowej, który zohydził mnie i moim kolegom wszystko, co jeszcze u Żeromskiego mogło wzbudzać minimalne choć zainteresowanie i sympatię. Nauczycielom ku przestrodze.     Tertio : lubię słuchowiska. Te teatry wyobraźni z rozbudowaną scenografią dźwiękową, które pozwalają zatopić się w dźwiękach bez absorbowania wzroku. Audiobooki są jedynie cieniem dobrych słuchowisk.    „Uciekła mi przepióreczka” to słuchowisko, na które natknąłem się przypadkiem, słuchając mojego ulubionego Programu 2 Polskiego Radia (tak, tak, rzucajcie już w

Naród nasz ma pewną cechę, która nakazuje mu walczyć o wszystko i ze wszystkimi. Nie interesuje nas budowanie wielkich katedr, ale szarże na armatnie baterie. A gdy nie ma się z kim bić, bijemy się między sobą. O wszystko. O miedzę, o poglądy polityczne i drużyny piłki kopanej. A nawet o książki, mimo że w czytelniczych rankingach walczymy o końcowe pozycje za konkurentów mając Rumunię i Albanię.     Ostatnio miałem okazję „na żywo” uczestniczyć w wymianie poglądów dotyczącejczytników e-booków . I chciałem się w tym miejscu podzielić moimi spostrzeżeniami, w typowo konfliktowym, bokserskim sztafażu.     W niebieskim narożniku: półka książek. 65 woluminów formatu A5 o wadze 21 kg. Zasięg półki: 120 cm. W czerwonym narożniku: czytnik e-booków. 4 GB pamięci flash, procesor 1 GHz, 256 MB RAM, 6 cali ekranu z oświetleniem. Załadowany kilkuset dziełami literackimi w kilkunastu językach przez producenta, a jeszcze moich znalazło się tam kilkadziesiąt. Waga: 200 g. Bateria, która starcz